De eerste keer dat ik op het Feelgood festival kwam, was ik een jaar of veertien. Samen met vriendinnetje Florie toog ik op zondagmiddag naar de toen nog Atlantis, wat ik overigens nog steeds een betere naam vind dan Victorie.
Het rook er naar bier, knutselspullen en natte jassen, aan de deur die naar boven leidde hing het programma. De tape langs de randen krulde een beetje om.
‘Zingen met Kim de Boer’ leek ons wel wat. Met tien zesjarigen verzonnen we zinnen als ‘Het leven smaakt naar drop en vanille, glijd van de regenboog op je knieën’ en ‘Sta altijd op met een lach, oh, wat een mooie dag.’
Aan de bar dronken we cola door een roze rietje, om half negen ’s avonds rook ook mijn sjaal naar natte jas.
De tweede keer dat ik op het Feelgood festival kwam, was ik ook met Florie. Florie was naast mijn vriendinnetje ook mijn pianomaatje bij juf Margot en juf Margot had ons gevraagd of we wilden helpen. Onze taak was andere vrijwilligers voorzien van drinken.
Na drie uur non-stop rondlopen met een dienblad balancerend op onze handpalmen, zei iemand dat je thuis ook niet elk kwartier wat te drinken pakt, en dat we dus best pauze mochten nemen. We gingen op een kruk zitten aan de bar, probeerden ons het liedje van Kim te herinneren. Toen liepen we naar de garderobe om te kijken of ze hun flesje Sprite al leeg hadden.
De laatste keer dat ik op het Feelgood festival was, waren Florie en ik verantwoordelijk voor een onderdeel van het kinderprogramma. Speciaal voor de gelegenheid hadden we fluorescerende joggingbroeken van Nike gekocht, in een zaal op de bovenste verdieping van Koekenbier – ik denk dat Atlantis te klein was geworden – leerden we kinderen K3-dansjes van toen Kathleen er nog in zat. Twee dertienjarige jongens stonden achter ons om de muziek te regelen, ze noemden zichzelf dj’s en speelden in de pauze hun afspeellijst voor op disco’s af.
Tijdens de show aan het eind van de middag, pasten de ouders net niet allemaal in de zaal.
Vorige week fietste ik door de Lyceumstraat en zag drie posters aan de binnenkant van ramen hangen.
Ik belde Florie, vroeg of ze op zondagmiddag 22 november wat te doen had, en of ze dan met mij wijn wilde drinken door een roze rietje.